Gala KSW 85 za nami, czas na podsumowanie całego eventu. Kto zyskał a kto stracił? Jakie znaczenie poszczególne pojedynki mogą mieć dla losów dywizji? Zapraszam na krótkie spięcie klamrą całej gali.
Plusy:
Salahdine Parnasse – wszystkie możliwe peany na temat Francuza zostały już wypowiedziane. Rozpływać się można nad lekkością i wirtuozerią tego wciąż bardzo młodego zawodnika. Zdemolował kolejnego przeciwnika i już łypie w kierunku trzeciego pasa. Ma wszystko aby stać się legendarną postacią KSW, o ile jeszcze nią nie jest.
Kamil Szkaradek – przed pojedynkiem wielu zastanawiało się czy Patryk Surdyn to nie jest zbyt głęboka woda dla Kamila. Tymczasem to on zabrał Patryka na nieznane dla niego wody. Dominacja zapaśnicza, podłączenie w stójce, kompletny występ i z marszu wejście do gry o najwyższe cele w KSW. W takiej sytuacji pojedynek chociażby z Zuriko Jojuą zapowiada się na pokaz grapplingu i zapasów.
Zagraniczne zawodniczki – dywizje kobiece w KSW mocno kuleją, ale trzeba przyznać, że w dobrym stylu zawodniczki spoza Polski wymazały dwa „0” z rekordów Polek. Guimaraes udowodniła, że powinna walczyć o pas przed wprowadzeniem którego KSW się wzbrania, a Sandra Succar zmazała plamę po przestrzeleniu wagi i bardzo brutalnie ubiła rozpatrywaną jako przyszłą gwiazdę Wiktorię Czyżewską.
Kleber Silva – Brazylijczycy będący wyraźnie po 30-tce kojarzą nam się głównie z dostawcami rekordu ściąganymi masowo po kosztach jako zastępstwa lub gościa do odstrzału. Kleber Silva natomiast przybył tutaj wyjaśniać młodszych Polaków. Najpierw doszczętnie wykoleił Łukasza Sudolskiego a teraz zaaplikował srogi nokaut Rafałowi Kijańczukowi. Mówienie o Kleberze w kontekście mistrzowskich rozgrywek traktuję z dużym przymrużeniem oka, ale to bardzo dobry transfer zapewniający w klatce dużo przemocy i mogący sprawnie oddzielać mężczyzn od chłopców.
Minusy:
Wiktoria Czyżewska – nikt nie odmawia oczywiście talentu i potencjału jaki drzemie w Wiktorii, ale to był występ bardzo blady. Pocieszające jest to, że taki zimny prysznic powinien bardzo mocno zaprocentować w przyszłości. Zawalczyła jednostajnie, sporo zbierała, problemy zapaśnicze i defensywne z dołu. Bardzo wiele pracy przed nią. Delikatny minus także w stronę KSW, że na debiut dał Wiktorii bardziej freakfighterkę a nie zawodniczkę MMA i to mogło nieco uśpić Polkę.
Rafał Kijańczuk – w teorii wiadomo czego się spodziewać po Rafale, pewnego poziomu nie przeskoczy itd. Natomiast czasem stricte dla siebie warto zrezygnować z trybu kill or be killed. Co procentuje choćby u Marcina Krakowiaka. Z drugiej jednak strony Rafał dzięki temu trybowi zyskał taki hype na swoją osobę i przyćmiewało to deko niedobory umiejętności, które są bardzo wyraźne. Gdy jednak naprzeciwko pojawia się choćby solidny rywal, to Polak kończy na deskach.
Łukasz Rajewski – największy minus na karcie. Poza połową pierwszej rundy występ beznadziejny, decyzja wyszarpana odpornością i charakterem. Nie postrzegam Wilsona Vareli jako wybitnego zawodnika (dość losową obrotówką Polak mocno wstrząsnął Francuzem) a mimo to prał zawodnika, który ma na koncie już 11 walk w KSW. Rajewski ma już w polskiej federacji ujemny bilans. Dokładając do tego nagminne problemy z wagę powinien zostać zwolniony i szukać miejsca niżej. Nokaut na Siraju nie powinien dać parasola ochronnego na kolejne kilka starć.
Wolne wnioski:
- Nie ma mocnych na Parnasse’a i utrzymanie go na długo będzie graniczyło z cudem. To jest talent rangi światowej i zapewnienie mu przeciwników na zbliżonym choćby poziomie może być wyzwaniem nie do zrealizowania.
- Trzeba więcej szans dawać młodym zawodnikom. Mniej pompowania, szybciej podwyższana poprzeczka. W przypadku Szkaradka sprawdziło się to genialnie i natychmiast jak na trampolinie Kamil wystrzelił w notowaniach KSW czy na europejskim rynku. W przypadku Wiktorii Czyżewskiej to lekcja i choć rywalka o podobnym doświadczeniu to nie była ściągana na sztukę, byle odhaczyć jak ta pierwsza.
- Ibragim Chuzhigaev może być mistrzem na bardzo długo, ale jego występy pozostawiają niedosyt. Każdy rywal, z którym się mierzył miał sporo momentów, w których sprawiał kłopoty Turkowi. Tu wychodzi klasa Ibragima, że mimo przejściowych momentów słabości za każdym razem przechyla szalę wygranej na swoją korzyść. Ktoś w top formie jak np. Marcin Wójcik może takiej furtki nie zostawić. Żałować należy, że Oumar Sy najpewniej odejdzie z KSW bez konkretnego testu.
Co dalej z głównymi bohaterami KSW 85?
Salahdine Parnasse vs. Marian Ziółkowski/Adrian Bartosiński/Valeriu Mircea (zależnie od dywizji, w której chce dalej bić się Francuz)
Ibragim Chuzhigaev vs. Marcin Wójcik
Kleber Silva vs. Ivan Erslan
Yasmine Guimaraes vs Elora Dana
